simdi atlasam ucaga gelsem yanina annem
en cok senin sicak kucagin iylestirir beni
dindiremedigi aci yok
olumden gayri
o cennet kokan ellerinin
sen bilmezsin belki
tum yaralara elzem
merhemli ellerin
bir oksasan yeter saclarimi
akar gider tum gam ile kederim!
binlerce kilometre uzagindayim annem
ama biliyorum ki gelsem
ac misin diyeceksin
ben unutacagim kalbimdeki yaralari
yalnizligimi, caresiz kaldigim butun anlari
bir tek acligimi hatirlayacagim;
cenneti ayaklarinin altina serdiren anne sefkatinin
sen yeryuzundeki suretisin
sonsuz sefkatin ve merhametin
kostugum yollarda dikkenler yaraladi annem
ama ayaklarimi degil
kimi sevsem
yurek bin parca
o parcada sevdicegin ismi
hic bir sevgi
seninki kadar gercek degildi
ve yalanlar
yalanlar incitirdi
Incindim annem
yasadigim her yerde bir parcam var
ama koklerim sende
herkes gitse bile biliyorum
sen donmemi bekleyeceksin
buyudum annem,
ben buyudukce yaralarim da buyudu, cogaldi
dogarken aglatan hayat
gozyasini bazen israf gorur
o kadar acitir ki zamanla
aglayamazsin
cunku bazi acilar
gozyasiyla kifayetsiz kaliyor
sen bilirsin ne cok aciya sukut ettin
kac yangin sigdi o guzel yuregine
ne zaman gozyaslarini icine akitmayi ogrendin
zalim hayat gormesin diye!
korkuyorum annem
senin kadar guclu olamamaktan
kirilip dokulmekten
harcanip gitmekten
kendim icin de degil
senin icin korkuyorum
dogarken verdigim aciya degsindi!
uykusuz kaldigin gecelere degsindi!
efsunlu guzel yuregine degsindi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder