Kadının bakışları denize dalıp çıkan karabatak misali, kara ,hırçın ve uzak.Ancak duygularının bir kısmı
anlaşılabilir,bir kısmı hep denize batmış gibi.Nihayet sessizliğini bozdu:
-Başka birine aşık oldum!
Adam duymamak için rüzgara döndü,rüzgarın uğultusu bile yetmedi kadının çığlığını bastırmaya.Bir süredir hissediyordu adam,herşey değişmişti, biteceğini biliyordu elbette ama bilmekle kabul etmek aynı şey değildi ki.Kadının sözleri adamınbeyninde duvarlara çarpa çarpa yuvarlanıp düşüyordu, nefes alamadığını hissetti bir an için.Bu güne kadar hiç böyle şeyler hissetmemişti.Aşık olduğunu kabul ettiği gün başına gelecekleri sezmişti yine de kalbinde bu öküz oturmuş ağırlığını bu kadar net duyacağını bilemezdi işte.
-Bitince böyle hissediyor demek insan ,
Geveledi adam, ağzından birşeyler çıkarmaya çalışıyordu ama gözlerinden akan yaşın tuzlu tadını alınca vazgeçiyordu.
-En son babam ölünce ağlamıştım.
-Biliyorum! O gün yanındaydım.Yanında olmak acılarına ortak olmak mutlu ediyordu beni ama artık etmiyor.
Bu defa kadının da sesi dalgalandı.Ağlamamak için yemin etmişti evden çıkarken.
-Beni suçladığını biliyorum ama inan böyle olsun istemezdim!
Kimse böyle olsun istemez ki diye geçirdi içinden adam.Yine de onu suçlamaktan vazgeçemiyordu.
-Böyle olmak zorunda değildi! Bana bunu nasıl yapabildin ?
Adam tümüyle sakinliğini yitirken kadın yerinden kalkıyor.
-İnan benim için de kolay olmayacak.
Daha fazla konuşmanın anlamsızlığının farkına vardı adam.Gitmeye karar vermiş birini geri döndürmek olmazdı.Kabullendi acıyı,ayrılığı,yalnızlığı.Bir tek seçeneği vardı şimdi.Kadını öldürmek.
-Bu acıyı unutmak için seni öldüreceğim!
Kadının gözbebekleri büyüdü,midesinde korkuyla,heyecan arası bir yanma hissi.Kadının gözbebekleri büyüdü,Bir vakitler sevdiği adam mıydı şimdi onu öldürmek isteyen?
-Senden ayrılıyorum diye beni öldürecek misin ?
“Herkes sevdiğini öldürür,
Kimi bunu kin yüklü bakışlarıyla yapar,
Kimi de okşayıcı bir söz ile öldürür,
Korkak ,bir öpücükle,
Yüreklisi kılıçla, bir kılıçla öldürür! ”
Kadının gözünde gördüğü korku yüreğindeki yarayı katmerledi,Bir vakit sevebilmeyi dilediği
Tanrı’sından unutabilmeyi dileyerek yürüyüp gitti adam.
Geveledi adam, ağzından birşeyler çıkarmaya çalışıyordu ama gözlerinden akan yaşın tuzlu tadını alınca vazgeçiyordu.
-En son babam ölünce ağlamıştım.
-Biliyorum! O gün yanındaydım.Yanında olmak acılarına ortak olmak mutlu ediyordu beni ama artık etmiyor.
Bu defa kadının da sesi dalgalandı.Ağlamamak için yemin etmişti evden çıkarken.
-Beni suçladığını biliyorum ama inan böyle olsun istemezdim!
Kimse böyle olsun istemez ki diye geçirdi içinden adam.Yine de onu suçlamaktan vazgeçemiyordu.
-Böyle olmak zorunda değildi! Bana bunu nasıl yapabildin ?
Adam tümüyle sakinliğini yitirken kadın yerinden kalkıyor.
-İnan benim için de kolay olmayacak.
Daha fazla konuşmanın anlamsızlığının farkına vardı adam.Gitmeye karar vermiş birini geri döndürmek olmazdı.Kabullendi acıyı,ayrılığı,yalnızlığı.Bir tek seçeneği vardı şimdi.Kadını öldürmek.
-Bu acıyı unutmak için seni öldüreceğim!
Kadının gözbebekleri büyüdü,midesinde korkuyla,heyecan arası bir yanma hissi.Kadının gözbebekleri büyüdü,Bir vakitler sevdiği adam mıydı şimdi onu öldürmek isteyen?
-Senden ayrılıyorum diye beni öldürecek misin ?
“Herkes sevdiğini öldürür,
Kimi bunu kin yüklü bakışlarıyla yapar,
Kimi de okşayıcı bir söz ile öldürür,
Korkak ,bir öpücükle,
Yüreklisi kılıçla, bir kılıçla öldürür! ”
Kadının gözünde gördüğü korku yüreğindeki yarayı katmerledi,Bir vakit sevebilmeyi dilediği
Tanrı’sından unutabilmeyi dileyerek yürüyüp gitti adam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder