Ayni

Kaldırımlarına araba park edilmiş şehrimin  yollarında yürüyen insanları

Her sabah aynı saate uyanır,

Aynı alarm sesiyle

Sonra aynı yollardan işine gider,

Otobüs camlarından hülyalı gözlerle bakar,
Bu şehirden bıkmıştır, belki çoğu ailesinden de,
Kimi çocuklarının anasını sevmez,
Kimi çocuklarının babasını,
Çoğu şeyi vakti geldiği için ,olması gerektiği için yapar,
Vakti geldiğinde şanslı olanlar okula gider,
Ve çalışması gerektiği için işe,
Ve sonra Yaşı geldiği için evlenir,
Hayat sıkıcıdır çocuk yapılır,
Üç aşağı beş yukarı aynı hayatlar yaşanır,
Ve otobüs camlarından aynı hülyalı gözlerle bakılır,
Kavgaların yaşandığı zamanlar geride kalmıştır,
Bir fikir için kavga etmek ne mümkün sadece yaşamak için savaşır,
Ve hergün aynı işi yapar,
Kafasından hep aynı düşünce geçer,
Bir ömür böyle mi geçer?
Ve akşam olur sonra
Aynı yoldan geri döner,
Aynı trafikte kalır,
Bir gün önce yaptığı gibi trafiğe söver,
Sonra evine varır ,
Sizin için çalışıyorum dediği çocuklarını birkaç saat görmek için
Gece olur,
Sonra hayaller katlanıp yastığın altına konur,
Kaldırımlarına araba park edilmiş şehrimin  yollarında yürüyen insanları
Her sabah aynı saate uyanır,
Aynı alarm sesiyle...